Wraz z kilkunastoma Sienkiewiczakami – Ukraińcami przeżywaliśmy rocznicę brutalnej napaści Rosji na ich kraj. 24 lutego 2022 roku świat radykalnie się zmienił, przekroczył wszystkie czerwone linie. W Ukrainie rozpętało się piekło, a my, mieszkańcy Podkarpacia staliśmy się najbliższymi świadkami exodusu mieszkańców sąsiedniego kraju, głównie kobiet i dzieci z zagrożonej rosyjską agresją rodzinnej ziemi. Bohaterska postawa Ukraińców i Ukrainek, wytrwale powstrzymywanie agresora, okupione ogromem bólu, cierpienia, zniszczeń i krwi dowiodły całemu światu czym jest patriotyzm, wola walki, nadzieja….
Rok temu i do naszych domów, i do naszego Liceum zawitali goście z Charkowa, Kijowa, Kramatorska, Zaporoża i wielu innych bombardowanych i z premedytacją niszczonych miast. Błękitne niebo nad Ukrainą od 365 dni rozrywają błyskawice wybuchów, łuny pożarów, ryk atakujących spokojne miasteczka i wsie samolotów, krzyk ranionych i umierających.
Nasze serca mają kolor niebiesko-żółty! Są otwarte dla bezbronnych, potrzebujących, heroicznie walczących Ukraińców! I dlatego podczas dzisiejszego spotkania chcemy wyartykułować przesłanie, które za pośrednictwem naszych przyjaciół zza wschodniej granicy kierujemy do wszystkich obywateli Ukrainy: Chwała bohaterom! Sława Ukrainie! Nie ma wolności bez solidarności!
Przyjazd 46. Prezydenta Stanów Zjednoczonych – Joe Bidena do Kijowa i Warszawy i jego charyzmatyczne słowa wygłoszone do Ukraińców i Polaków dają nadzieję, że cały demokratyczny świat zdoła pokonać zło i przywrócić prawo do życia naszych braci w pokoju. 24 lutego 2023 roku chciałby posłać im sygnał, że wszyscy będziemy dalej wspierać, że nasza solidarność nie zgaśnie.
Wierzymy, że słowa hymnu Ukrainy zawierają moc sprawczą i dlatego z przekonaniem je cytujemy:
Jeszcze nie umarła Ukraina/
i chwała i wolność,/
lecz złe czasy wkrótce miną/
i będziemy rządzić. /
W swoim kraju zapanujemy /
odmienią się losy,/
a wrogowie nasi zginą /
jak na słońcu rosa./
Dusze, ciało poświęcimy /
za nasza swobodę /
pokażemy, że jesteśmy/
/kozackiego rodu.
Drzewo pokoju
My, młodzi z całego świata, bez względu na kolor skóry
Pragniemy, by pokój wszędzie jak drzewo urastał w chmury.
A chociaż z różnych języków pragnienie nasze wyrasta,
drzewo pokoju jest jedno i wszystkie połączy miasta.
I wszystkie połączy wioski, we wszystkich przejrzy się rzekach.
Czy to Dniepr, czy Wisła, czy Amazonka daleka.
Na naszym pokoju drzewie owoce będą dojrzewać.
I nikt już nie będzie głodny w zaciszu naszego drzewa.
A kiedy pieśń tę posłyszą gałęzie naszego drzewa,
tak będą, jak nasze serca we wszystkich językach śpiewać!
Дерево миру
Усі ми ykpaiньcкі діти, біленькі і кольорові,
Ми прагнем,щоб мир на світі гілками зростав чудово
І хоч у різних мовах бажання наше зростає
дерево миру чудове і різні міста
єднає і різні єднає села у різних плаває ріках
чи то Дніпро а чи Вісла чи Амазонка далека
На нашім дереві миру яблука будуть зростати.
І усі люди щасливі будуть їх смакувати.
Як пісню оту почують зелені гілки крислаті,
то будуть на різних мовах цю пісню для нас співати!